γράφει ο Γιώργος Αθανασόπουλος
Ανούσια τα βράδια
μονάχα ο εγωισμός
χλωμιάζει στα σκοτάδια
μα λάμπει μες στο φως
Όταν στη γέφυρα βαδίζει
όλα τα βλέμματα τραβά
γυάλινα χαμόγελα χαρίζει
μα βασιλεύει η μοναξιά
Ένα κορμί χωρίς χυμούς
ο φακός το εξατμίζει
τις νύχτες διαλέγει συνοδούς
αλλά η ψυχή σαπίζει
Ουσίες, αμάξια και ηδονή
φινάλε δεδομένο
στο τεντωμένο το σχοινί
το μέλλον απλωμένο
να αλλάξει είναι δύσκολο
το έχει συνηθίσει
το σπιτικό το ήσυχο
το έχει χαραμίσει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου